dinsdag 30 november 2010

Google Earth 6 is uit

Jullie weten dat ik in mijn blogberichtjes zeer dikwijls gebruik maak van Google Maps.
Maar ik maak voor mezelf ook regelmatig gebruik van Google Maps grote broer: Google Earth.

Zopas is Google Earth 6 verschenen.
Deze nieuwe versie krijgt een veel realistischer invulling dan zijn voorgangers.
Daar zorgt vooral de integratie van Street View voor.
Alhoewel er natuurlijk landen (zoals België) zijn waar dit van weinig nut is omdat daar nog geen Street View actief is.
Daarenboven is ook “3D bomen” toegevoegd, waardoor Street View nog een iets meer de werkelijkheid benadert. Maar het blijft toch nog altijd “computerig” kunstmatig.

Nog iets nieuws is “historische beelden” onder de menu-optie “Weergave
Als je in Google Earth een gebied bezoekt waarvan historische kaarten beschikbaar zijn, verschijnt een tijdlijn.


image

Wanneer je naar een jaartal op die lijn scrolt, krijg je op de kaart te zien hoe het gebied er toen uitzag. Zo kan je b.v. delen van Parijs eens bekijken in 1943 en nu.


image


In het filmpje hieronder worden een paar van die nieuwigheden visueel voorgesteld.
Maar het beste is uiteraard de nieuwe Google Earth te installeren en tijd te nemen voor eigen experiment.

maandag 29 november 2010

Spons er over – oplossing



Als de natte spons uit 95% water bestaat en de droge spons 5 gram weegt, dan weegt de natte spons 100g.
Als ze na een tijdje maar de helft meer weegt van haar oorspronkelijk nat gewicht, weegt ze dus nog 50 g.
Van die 50 g is er (50 – 5) g = 45 g water.
Dat is (45 / 50) x 100 = 90 % water

Dit is niet wat je denkt dat het is…

Op een beetje rare manier van het zonnetje genieten zou je denken.
Maandag-illusie!
Om te zien hoe het werkelijk zit, moet je je hoofd 90° naar rechts draaien als je de foto bekijkt.
Dan wordt het voor die mannen een nog “raardere” manier om van het zonnetje te genieten...

zondag 28 november 2010

Waar is de tijd…

Wie de geboorte van de PC in de jaren tachtig heeft meegemaakt kent ze nog: de floppy-disks.
De eerste generatie waren van het 5¼ inch formaat.
Nadien kwamen de 3½ inch diskettes, die van buiten een stuk minder floppy waren.

image
Op het einde van de jaren 90 was deze vorm van informatieopslag van de PC-markt verdwenen.
De software was te uitgebreid geworden om nog op de beperkte opslagruimte van die schijfjes onderdak te vinden.
De CD-ROM en wat later de DVD, deden hun intrede.

Als hedendaagse gebruikers van Microsoft Office, Internet Explorer, Firefox,… realiseren we ons dikwijls onvoldoende met wat voor een uitgebreide programmatuur we aan het werk zijn.
Op Behance Network vond ik een verrassend tabelletje.
Weet je hoeveel 3,5 inch diskettes er zouden nodig zijn om de veel gebruikte programmatuur van vandaag te installeren?
  • Adobe Photoshop CS4: 358 diskettes!
  • Sims 3, een veel gespeeld computerspel: 1760 diskettes!
  • iTunes, de digitale mediaspeler van Apple: 46 diskettes!
  • Firefox, de Mozilla-browser: 12 diskettes + 36 diskettes voor de add-ons!
Dit zou een dagtaak (en meer) vragen om dat aan het bollen te krijgen!
 
Bedenk dat nu de CD-ROM ook bijna weg is.
En de DVD staat het zelfde lot te wachten.
De solid-state geheugens (USB-sticks, SD-kaartjes,…) nemen nu de fakkel over.
De tijden veranderen snel.
Te snel?...

zaterdag 27 november 2010

Een glorieus verleden

Ik hou van Nederlands cabaret en toneel.
Op voorwaarde dat het niet te agressief is.
Bij de oude gloriën, zoals Wim Sonneveld, Wim Kan, Mary Dresselhuys, Ko van Dijk, Johnny Kraaikamp senior,… bestaat daar geen gevaar voor.
Dat was humor zonder kwetsen.
En/of acteerkunst van de bovenste plank.
Ik was dan ook blij als een kind toen ik gisteren op Een leven lang theater terecht kwam.

image

Op deze prachtige site kan je heerlijk grasduinen door het leven en werk van de grootste Nederlandse toneel- en cabaretpersoonlijkheden.
Je vindt er niet alleen hun biografie, maar ook een schat aan geluids- en videomateriaal. Soms zelfs pareltjes die nooit eerder te zien of te horen waren.

De site is nog in opbouw. Er ontbreken nog een paar coryfeeën.
Maar voor de liefhebbers (zoals Mia en ik) wordt dat toch al weer een paar uurtjes ontspannen genot.
Ik hoop voor jullie ook.

vrijdag 26 november 2010

Spons er over

File:Sponge-viscose.jpg
Droog weegt een spons 5 gram.
Goed nat weegt die spons natuurlijk meer.
Ik zeg niet hoeveel. Ik zeg wel dat het gewicht van de spons dan voor 95% uit water bestaat.
Als je die natte spons een tijdje laat liggen, zal er water uit verdampen.
Zo weegt de natte spons na een tijdje nog maar de helft van haar oorspronkelijk nat gewicht.
Hoeveel procent water zit er dan nog in de spons?
Laat het me weten tegen zondagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. vegen we de spons over dit (te gemakkelijk?) puzzelke.

donderdag 25 november 2010

Historvius

Eergisteren heb ik weer een mooie Google Maps toepassing gevonden.
Maar je moet wel een beetje interesse vertonen voor geschiedenis.
En vooral voor historische gebouwen en historisch belangrijke plaatsen.
Met Hostorvius kan je een zeer uitgebreide verzameling ervan virtueel bezoeken.

image

Neem nu de schitterende Romeinse tempels van Paestum bijvoorbeeld.
Ik heb indertijd als deelnemer aan de Italiëreis van de zesdejaars van mijn oude school, tweemaal de gelegenheid gehad om dit schitterend complex in de buurt van Napels te bezoeken.
Nu kan ik er met Historvius opnieuw een kijkje nemen.

image

Maar niet alleen dat.
De site geeft me ook een samenvatting van de historische betekenis.
En een hele reeks links waar ik verdere informatie kan vinden.

Paestum is maar één voorbeeld uit de vele.
Petra, het Alhambra, de Paaseilanden, Delphi, Pompei,… zijn een paar andere keuzemogelijkheden.
Je kan selecteren op land, historische periode en historische figuren.

Volledig is de site natuurlijk nog bijlange niet.
En misschien vind je dat er een aantal belangrijke locaties ontbreken.
Maar ik kan je verzekeren dat een bezoekje garant staat voor een paar uurtjes boeiend historisch verzet.
Ga maar eens kijken.

woensdag 24 november 2010

Onze zon in detail

Onze zon, die wonderlijke ster die leven op aarde mogelijk maakt, blijft een mysterieus hemellichaam.
De intensiteit van het licht dat ze uitstraalt is zó sterk, dat waarnemen met het blote oog onmogelijk is.
Als we beschermende filters gebruiken is dat wel te riskeren.
Maar ook dan nemen we weinig details waar.

Om iets meer van het zonneoppervlak te weten te komen, zijn er gespecialiseerde  telescopen nodig.
De Richard B. Dunn Solar Telescope is er zo eentje.


File:National solar observatory.jpg


Met dit toestel en met andere telescopen van het Amerikaans National Solar Observatory zijn recent een aantal schitterend zonne-foto’s gemaakt, met een zeer hoge resolutie.
Dan merk je pas dat dit nogal egaal lijkend zonne-oppervlak een kolkende massa plasma is:

IBIS_CA_sunspot

Wat je hierboven ziet is een een stukje zonne-oppervlak van 200.000 vierkante kilometer. Dit is slechts 0,5% van de zichtbare zonneschijf.
De zwarte vlek rechts onderaan is een zonnevlek. Dit is een plaats waar het magnetisch veld van de zon door het oppervlak breekt. Het plasma koelt daardoor plaatselijk af. Het gevolg is dat er op die plaats minder straling uitgezonden wordt. We zien die plaats donkerder.

Deze en andere foto’s zijn gemaakt met de zeer geavanceerde IBIS-camera, gemonteerd op de zonnetelescopen.
Op de IBIS-site kan je een reeks foto’s van bovenstaand zonne-oppervlakje zien, opgenomen bij verschillende golflengten.
Ga daar maar eens kijken.
Prachtig, maar terzelfdertijd ook een beetje schrikwekkend onze Laura, vind ik.

dinsdag 23 november 2010

Koken... aan de Harvard University

Ik heb lang getwijfeld of ik dit berichtje wel zou plaatsen.
Want we worden tegenwoordig op TV overspoeld door kookprogramma’s: Jeroen Meus, Piet Huysentruyt, Jamie Oliver, Guy Van Cauteren, Peter Goossens, Sergio Herman,… Je kan je toestel niet aanzetten of je ziet wel ergens één van die mannen in de potten roeren.
Waarom het hier dan nog eens over keukenpieterijen hebben?

Omdat het koken waar dit berichtje over gaat toch wat anders is qua benadering.
Het gaat vandaag over de cuisine moleculaire.
Chemie en fysica als hulpmiddel om gerechten klaar te maken. De keuken als laboratorium dus.
Het is niet de eerste keer dat ik dat onderwerp in mijn blogje aansnij.
Maar de reden waarom ik het er vandaag weer over wil hebben is, dat de beroemde Amerikaanse Harvard University haar reeks “Science and Cooking” gratis online gezet heeft op YouTube en iTunes.


Voor de keukenliefhebbers met wetenschappelijke interesse is dit een echte buitenkans.
Want in de kooklessen die je hier voorgeschoteld krijgt, krijg je uitleg over het waarom van de ingrediënten, de kook- en baktijden, de oventemperatuur enz.
Ik weet wel dat dit geen eenvoudige kost is. Maar dit haalt wel het hocus pocus uit de keuken.
Ik geef jullie hier alvast de kans om er kennis mee te maken:



Sommigen zullen dit misschien wel een heiligschennis vinden.
Een schande voor de echte kookkunst.
Hetzij zo.
En er is natuurlijk ook nog altijd SOS Piet.

maandag 22 november 2010

Over aftrekken en delen gesproken – oplossing


Een getal bestaat uit drie cijfers.
Als ik er 7 van aftrek is het deelbaar door 7.
Maar ervóór was het dat natuurlijk ook.
Als ik er 8 van aftrek is het deelbaar door 8.
Maar ervóór was het dat natuurlijk ook.
Als ik er 9 van aftrek is het deelbaar door 9
Maar ervóór was het dat natuurlijk ook.

Dat getal zal dan natuurlijk het kleinste gemeen veelvoud zijn van 7,8 en 9
en dus 504.

Kami(e)l Spiessens had gelijk: “da was niet moeilijk, da was gemakkelijk!”.
Maar liefst 19 juiste inzendingen, waaronder een paar nieuwe “gezichten”.
Welkom!
En lach nog even mee met Kami(e)l…

Levenslang leren…

Een (des)illusie

Onze hersenen spelen dikwijls met ons voeten.
Of hoe een visuele maandag-illusie bij het mannenvolk tot een desillusie kan leiden…

image

Wie het schoentje past trekke het aan…

zondag 21 november 2010

Opwindend

Niet altijd eenvoudig, zelfs niet met een resem Spaans sprekende familieleden…

zaterdag 20 november 2010

Busje komt zo

Google Maps biedt heelwat mogelijkheden. Dat weten jullie intussen wel.
Recent was er het bericht dat onze Vlaamse minister van mobiliteit, Hilde Crevits, plannen heeft om, vanaf voorjaar 2011, de dienstregelingen van De Lijn te integreren in Google Maps.
Als ik het goed begrijp zal het gaan om een beperkt gebruik van Google Maps.
Het zal er op neer komen dat je in de routeplanner van Google Maps kan kiezen om het traject met lijnbussen af te leggen.
Ik vermoed dat er dan een logootje van De Lijn zal verschijnen boven de routeplanner.
Dus iets dergelijks (let op: het Lijn-logootje is er nu nog niet, ik heb het er zelf bijgezet!):


image

In het planningsresultaat zullen dan wellicht de bushaltes, de nummers van de lijnbussen en misschien ook uurregeling worden weergegeven.
Dit is koffiedik kijken en nog even wachten.

Maar intussen is men op andere plaatsen al een stuk verder.
Een mooi voorbeeld van een meer geavanceerde integratie van Google Maps is de kaart met het lijnbusverkeer van de Duitse stad Reutlingen.
Op de Google Map zijn de busroutes met gekleurde lijnen aangegeven.
Elke stopplaats is met een wit rechthoekje, vierkantje of cirkeltje aangeduid.
Klik je op zo’n stopplaats, dan zie je onmiddellijk welke bussen er langs komen.
De locatie van de bussen langs hun lijn wordt weergegeven met geanimeerde icoontjes. Je ziet de bussen letterlijk rijden.
Klik je op een bus-icoontje, dan krijg je onmiddellijk het nummer van de bus en zijn eindbestemming.
Je kan dus in realtime nagaan hoever je bus nog verwijderd is van de halte waar je op hem wacht.
Heel handig voor busreizigers, maar om goed bruikbaar te zijn moet je wel een smartphone hebben waar Google Maps op draait!

Bekijk het maar eens door op onderstaand beeld te klikken.
Busje komt zo” is voor de Reutlingers (met een iPhone..?) al perfect in te schatten.
”Binnenkort” ook in Brussel, Antwerpen, Gent, Hasselt…?

image

vrijdag 19 november 2010

Over aftrekken en delen gesproken

Een getal bestaat uit drie cijfers.
Als ik er 7 van aftrek is het deelbaar door 7.
Als ik er 8 van aftrek is het deelbaar door 8.
Als ik er 9 van aftrek is het deelbaar door 9
Wat is dat getal?
 
“Dat is niet moeilijk, dat is gemakkelijk” zou Kamiel Spiesens zeggen.
Laat het me tegen zondagavond weten: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. vind je hier het antwoord.

donderdag 18 november 2010

Galileo’s puzzelke

Grasduinend in de onuitputtelijke bronnen die Google Books ons bieden, liep ik een wel zeer bijzonder verhaal over Galileo tegen het lijf.


Bestand:Galileo.arp.300pix.jpg

Jullie weten wel dat Galileo in het begin van de 17 eeuw volop aan het experimenteren was met zijn telescoop.
Ondanks de nog zeer rudimentaire bouw van dat instrument, deed hij er fantastische waarnemingen mee.
En uit die waarnemingen trok hij voor die tijd wereldschokkende conclusies.
Die conclusies werden hem, vooral door de Kerk, niet in dank afgenomen.

In 1609 ontdekte hij dat Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel, vier manen had.
Je ziet hier een afdruk van zijn waarnemingen daarover:

image

In 1610 bestudeerde hij de planeet Saturnus die een stuk verder af staat dan Jupiter.
Tot zijn verbazing zag hij geen manen bij Saturnus, maar een eigenaardige structuur die hij als volgt schetste:


image

Galileo was ervan overtuigd dat Saturnus een soort drievoudige ster was.
Om zijn vondst niet zomaar kenbaar te maken, uit schrik niet serieus genomen te worden en ook bevreesd dat anderen met de eer zouden gaan lopen, kwam hij op een wel zeer eigenaardig idee.
Hij stuurde zijn conclusie naar zijn Duitse collega-astronoom Johannes Keppler, onder de vorm van een regelrecht raadsel, een anagram !!!

image

Kepler zocht zich een breuk om het anagram te ontcijferen.
Toch dacht hij het gevonden te hebben: Salve umbistineum geminatum Martia proles: heil, stralende tweelingzoons van Mars, stond er, dacht hij.
Geheel in de context van Galileo’s maanontdekkingen, dacht hij dus dat zijn Italiaanse confrater twee manen van Mars had gevonden.
Maar hij sloeg de bal mis.
Want toen Galileo enige tijd later op vraag van Kepler’s baas, de Duitse keizer Rudolf II, het geheim ontsluierde, moest het Altissimum planetam tergeminum observavi zijn: ik heb de verste planeet drievoudig gezien.
Niets "te manen" dus beste Kepler.

Het rare van het verhaal is dat de waarneming van Galileo uiteindelijk foutief was.
Zijn geheimzinnig anagram vertelde niet wat er echt was.
Galileo had met zijn kleine telescoop de Saturnusringen verkeerdelijk voor 3 helmelobjecten genomen.
Maar Kepler die het anagram verkeerd interpreteerde, had met zijn verklaring wel de waarheid gesproken: Mars bleek achteraf inderdaad twee manen te hebben!

Zo zie je maar hoe een puzzel-dubbeltje rollen kan.
En als je ook eens wat wil puzzelen: morgen is het hier weer puzzel-time

woensdag 17 november 2010

Een droom van een anatomieles en nog veel meer

De Amerikaanse National Library of Medicine heef een fantastische site gebouwd.
Ik kwam er onlangs bij één van mijn internet-zwerftochten op terecht en ik ben er uren blijven hangen.
Sindsdien staat de site hoog gequoteerd in mijn favorietenlijstje.
Ik wil dus niet nalaten om jullie aan te moedigen om er ook eens een kijkje te gaan nemen. Als je tenminste wat interesse vertoont voor de bouw en de werking van het menselijk lichaam en voor de geneeskunde. En wie zou nu niet willen weten hoe we binnenin in mekaar steken?

Je vindt er een uitgebreid menu met keuzes uit gezondheidsinformatie, video’s en online tentoonstellingen
Vooral dat laatste aspect vond ik bijzonder boeiend.
Wie bijvoorbeeld eens wil weten wat er nu waarheid en fictie is aan de geneeskunst in de Harry Potter films, moet maar eens “Magic and Medicine in Harry Potter” aanklikken.

Maar mijn favoriet is “Dream Anatomy”. Een visueel schitterende montage van beeld en informatie over de beginjaren van de dissecties van het menselijk lichaam (Vesalius o.a.) en de studie van de menselijke anatomie.
Neem je tijd om dat eens rustig te bekijken.

Maar laat het daar niet bij en ga ook eens online snuisteren in oude boeken via het “Turning the Pages” project.
Gewoon fantastisch!

image

dinsdag 16 november 2010

De Rommelaar op pad?

Heel binnenkort, op woensdag 24 november, houdt onze Romershovense wandelclub haar laatste wandeltocht van dit wandeljaar.
Meer informatie over die schitterende Wintertocht kan je vinden op de website van de Rommelaar.
Trouwe bloglezer Roger en lid van onze wandelclub, stelt voor om in de toekomst voor onze clubleden eens een wandelreis te organiseren naar het Spaanse Malaga.
Daar zouden we dan de fameuze Camino del Rey eens kunnen uitproberen.
Meer info over dat “wandelingetje” vind je op Danger.
Die naam laat al iets vermoeden.
Hieronder een voorsmaakje, met dank aan Roger voor de tip.
Bekijk dat filmpje bij voorkeur in HD en full-screen.

Wie dat durft mag gratis naar het clubsouper op 10 december in De Pastorij te Romershoven

Het zal jullie wel niet verwonderen dat “mede- Rommelaar” Jos en uw dienaar, een cursus EHBO aan het volgen zijn.
Het zou wel eens kunnen van pas komen in Andalusië…

Onze Wintertocht op 24 november verloopt gegarandeerd veel rustiger.
Misschien zien we mekaar dan?

maandag 15 november 2010

Pietjesbak – oplossing

Met twee dobbelstenen is het aantal mogelijkheden om 7 te gooien het grootst.
Je kan dat op eenvoudige manier te weten komen door een tabel met de mogelijkheden op te stellen.
Zo zie je onmiddellijk dat er 6 mogelijkheden zijn om met twee dobbelstenen 7 te gooien:

image

Het totaal aantal mogelijke gooiresultaten is dus 36.
De kans dat je een een 7 gooit is dus 6 op 36 of 1 op 6 of  16,6%.
Toch een stuk meer dan bij de Lotto, want daar is de kans op 6 goede getallen maar 1 op 5.245.768 of 0,000019%.
Maar het gaat om de kans, niet om de zekerheid. Anders zou ik nooit meer op de Lotto spelen...

Scheef of waterpas?

Het is niet moeilijk om onze hersenen miserie aan te doen.
Vandaag weer zo'n voorbeeld.

image
Kun je geloven dat de bovensten balk horizontaal waterpas ligt?
Nochtans als ik de arcering weg haal, zie ik dit:

image

Geen twijfel mogelijk!
En als je me niet gelooft moet je de bovenste figuur maar in Paint plakken en zelf de arcering weggommen.
Ongelovige Thomassen!

zondag 14 november 2010

Een woordje Engels

Een woordje Engels kunnen praten, kan wonderen doen.
Maar die taal correct spreken, is niet altijd simpel.
De fameuze “th” onder andere.



Oefenen dus, want niet goed omgaan met die “th” is kan voor sommigen een ramp betekenen.
Letterlijk zelfs…

zaterdag 13 november 2010

Kunnen lezen heeft ook zijn (klein) nadeel

Ik ben een grote lezer. Ik heb voortdurend een aantal boeken op stapel staan.
Op alle mogelijke plaatsen kan je bij ons leesvoer vinden: op mijn bureau, op de salontafel, op de keukentafel, op het nachttafeltje naast bed, zelf op het toilet.
Daarenboven sleur ik overal mijn Kindle DX mee.
Ik ben dus enorm blij dat ik kan lezen. Ik ben dankbaar dat mijn onderwijzers van de gemeenteschool in Merelbeke mij jaren geleden die vaardigheid hebben aangeleerd.
Ik kan me geen leven zonder lezen voorstellen.
Analfabeet zijn moet een enorme handicap zijn.

image

Nochtans is het niet al goud wat blinkt.
Neurologen denken dat er voor lezen (nog?) geen apart hersengebied bestaat. Dus geen leescentrum, zoals er in onze hersenen wel een spraakcentrum of een gevoelscentrum bestaat.
De reden daarvoor zou zijn dat leesvaardigheid een te recent verworven vaardigheid is, zodat de evolutie van de menselijke hersenen nog onvoldoende tijd heeft gehad om daar een apart gebied voor “te produceren”.
Dit zou betekenen dat we voor het verwerken van leesinformatie gebruik maken van hersengebieden die nog andere taken te vervullen hebben.
Lezen zou dus de beschikbaarheid van hersengebieden voor andere taken kunnen verminderen!

Zeer recent heeft de Franse neurowetenschapper Stanilas Dehaene daar nog over gepubliceerd in Science.
Daaruit blijkt dat het hele hersengebied dat actief is als je hoort praten, ook actief wordt bij het lezen. En dat mensen die kunnen lezen beter gesproken informatie kunnen verwerken. Lezers hebben hier dus voordeel.
Maar lezers hebben minder hersencapaciteit beschikbaar dan analfabeten bij het verwerken van visuele informatie, vooral bij het gezichten herkennen.
Of ze daarom ook slechter gezichten herkennen moet Dehaene nog verder onderzoeken, want minder hersencapaciteit beschikbaar hebben, sluit daarom niet uit dat met minder capaciteit toch een even sterke herkenning wordt bereikt!
Wie interesse heeft in de werking van de groep rond Dehaene, moet maar eens een kijkje nemen op Edge, een boeiende site waar wetenschappen in de ruimste zin bediscussieerd worden.

Wat er ook van zij, heel veel hinder zal een lezer van zijn kunde niet ondervinden.
Ik moet zelfs zeggen dat ik beter gezichten van mensen herken, dan dat ik mij hun naam kan herinneren!
En trouwens: lezen kan je niet afleren. Gelukkig maar…

vrijdag 12 november 2010

Pietjesbak

image

Mijn broer en mijn schoonzus zijn verwoede “pietjesbak-spelers”.
Ze zijn zelfs lid van de Merelbeekse pietjesbakclub.
In dat (café)spel komt het er op aan de krijtstreepjes op uw rand van de 8-hoekige bak zo snel mogelijk weg te werken door met 3 dobbelstenen een zo hoog mogelijk gooiresultaat te halen. Wie bij een worpronde het hoogste gooiresultaat haalt, mag een aantal streepjes wissen, afhankelijk van wat dat resultaat is.
Ik ga de spelregels hier niet helemaal uit de doeken doen. Als je die wil nalezen dan kan dat op een pietjesbak-site.
Maar je zal wel inzien dat niet ieder gooiresultaat evenveel kans heeft.
Om 3 gooien met drie dobbelstenen is er maar één mogelijkheid: (1,1,1)
Maar 4 gooien met drie dobbelstenen kan bijvoorbeeld op drie manieren: (1,1,2) – (1,2,1) – (2,1,1)

Voor het puzzelke van vandaag gaan we ons beperken tot twee dobbelstenen.
Het oplossen moet immers een plezierige bezigheid blijven, een spelleke.

image

Hierboven is 3 het gooiresultaat met die twee stenen .
Daarvoor zijn er twee mogelijkheden: (A=1,B=2) en (A=2,B=1).
Maar voor welk gooiresultaat is het aantal mogelijkheden het grootst?
Hoe groot is dat aantal mogelijkheden dan?
Heeft dat ook gevolgen als je bijvoorbeeld 100 keer met twee dobbelstenen gooit?
Laat het me tegen zondagavond weten: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. geef ik het antwoord.
En wie goesting gekregen heeft, mag bij mij thuis altijd eens komen pietjesbak spelen. Want ik heb ooit zo’n mooi bakske gekregen van één van mijn schoonbroers die houtbewerking als hobby heeft.

donderdag 11 november 2010

11 november

11 november is dag waarop we de wapenstilstand van de 1ste wereldoorlog herdenken.
Maar in feite heeft die dag een ruimere invulling gekregen.
Niet alleen de slachtoffers van de Grote Oorlog maar ook die van de Tweede Wereldoorlog en van alle volgende oorlogen, waar ook ter wereld, worden die dag herdacht.
Die dag wil een beetje een vredessymbool zijn.

Vooral in Groot-Brittannië wordt aan 11 november zeer veel aandacht geschonken.
Als je dezer dagen op TV eens langs de BBC passeert, wordt dat zeer duidelijk.
Overal zie je op de revers van de mannen en de blouses van de vrouwen de poppy’s verschijnen.


En veel familieleden van gesneuvelden in beide wereldoorlogen steken nog jaarlijks het kanaal over om de West-Vlaamse oorlogskerkhoven te bezoeken.

Op internnet is er dezer dagen een interessante Google mashup te vinden die de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog zowel chronologisch als geografisch in beeld brengt.

image[2]

Boven de kaart is een scrollbare tijdlijn aangebracht die het chronologisch verloop van de oorlog weergeeft.
Klik je op een item op de tijdlijn, dan zie je meteen de locatie op de kaart.
Meteen opent een venstertje met korte informatie over het oorlogsgebeuren op dat tijdstip en op die plaats én met een Wikipedia-link naar meer info.
Aan de zijkant van de webpagina vind je ook een lijst met tags die uw navigatie door de oorlog in een specifieke richting kunnen sturen: betrokken landen, acties van landmacht, luchtmacht, zeemacht enz.

Kortom een interessante bron met een aparte invalshoek voor wie een bijzondere belangstelling heeft voor de Tweede Wereldoorlog.
Maar zeker ook de moeite waard voor iedereen die wat meer wil weten over een periode die tot de belangrijkste van de 20ste eeuw mag gerekend worden.

woensdag 10 november 2010

Doe het licht maar uit, het is niet meer nodig

Langs de trappen die naar onze voordeur leiden, staan er een paar fotovoltaïsche tuinlampen die overdag energie uit het zonlicht opslaan in oplaadbare batterijtjes.
‘s Avonds geeft een ingebouwde fotocel het commando om die energie weer vrij te stellen en er LED-tjes mee te laten branden.
Erg straf is het schijnsel wel niet, maar toch voldoende om late bezoekers niet over de treden te laten struikelen.

image

Zo’n fotovoltaïsche lamp is op zichzelf al een technologisch wonder, waar we, in deze tijden zonder verwondering, (te) achteloos aan voorbijgaan.
En ecologisch ook ferm in orde: zonne-energie omzetten in lichtenergie, het kan niet hernieuwbaarder…

Maar we hebben het laatste nog niet gezien op dat gebied.
Zeer recent hebben Japanse scheikundigen iets zeer spectaculair uitgedokterd.
Ze zijn er in geslaagd om planten zelf licht de laten geven!
Daarvoor brachten ze minuscule (grootte-orde nanometer = 10-9meter = een miljoenste van een millimeter) gouddeeltjes, met een speciale zeeëgelachtige structuur, in de bladeren van een plant.
Ze noemen hun deeltjes ‘gold nano-sea-urchins”.
Met deze deeltjes konden ze het bladgroen (chlorofyl) in de plant stimuleren om rood licht uit te zenden.
Je kan hun artikel vinden in Nanoscale van 25 oktober.

Het gaat hier dus om een soort fotoluminescentie, een verschijnsel waarbij lichtenergie opgeslagen wordt en nadien onder een bepaalde kleur (golflengte eigenlijk) wordt uitgezonden.
Sommigen onder ons kennen dat wel van uurwerkwijzers die lichtgeven in het donker of van een wat akelig oplichtend kruisbeeld in de donkere slaapkamertjes van onze jonge jaren.

File:Glowing crucifix.jpg

Voorlopig lukt dat oplichten van planten in het donker alleen nog maar bij de Bacopa caroliniana, een soort aquariumplant:


Maar de onderzoekers zijn er van overtuigd dat ze die fotoluminescentie met hun nano-gouddeeljes ook bij andere planten kunnen bewerkstelligen.

Ik zie het al voor mij: op een zwoele zomeravond wandelend langs de lange Romershovenstraat, romantisch verlicht door het zachte schijnsel van lichtgroen stralende abelen.
We zijn te vroeg geboren…

dinsdag 9 november 2010

Het huwelijk volgens Finkers en…anderen

Als ik hier zeer onlangs mijn voorliefde voor visuele humor liet blijken, betekent dit nog niet dat ik het gesproken woord niet zeer waardeer.
Als het maar niet grof wordt, kan ik er best van genieten.
Je weet al wel dat Herman Finkers op dat terrein bij mij in de bovenste lade ligt.
Dit vind ik heel wat genietbaarder dan b.v. Alex Agnew of Gunter Lamoot.
Glimlach maar even mee.
Spijtig dat het fragment zo kort is (vind ik)…


maandag 8 november 2010

BRAVO! Misschien…– oplossing

Het ingevulde rooster:

image

Je kan het woord BRAVO wel nergens lezen in het rooster, maar toch proficiat aan iedereen die het goede antwoord bijeen gepuzzeld heeft
Ik hoop dat je er een paar minuten plezier aan beleefd hebt.

Herken je ze?

In deze maandagse illusierubriek doe ik soms nogal meewarig over onze onvolkomen hersentjes.
Maar de foute interpretaties die we soms maken ten gevolge van de context waarin we dingen zien, of ten gevolge van onze ervaringen uit het verleden of door de kennis die we opgedaan hebben, kan soms ook positieve resultaten opleveren.

Zo hebben we maar weinig beeldinformatie nodig om goed bekende personen te herkennen.
Test dat maar eens in de volgende gevallen die ik vond in PsychWorld, een interessant tijdschrift over toegepaste psychologie.
De resultaten zullen des te beter zijn als je de ogen zoveel mogelijk dichtknijpt en afstand neemt van het scherm.
Onderaan dit bericht vind je de oplossing (op zijn kop).
Maar eerst zelf je hersentjes testen!

image
image
image
image

En Salvador Dali heeft van onze vaardigheid op dit punt aardig gebruik gemaakt in volgend schilderij.
Dus oogjes (bijna dicht) en weet om wie het gaat:



De oplossingen:

image

zondag 7 november 2010

Hij doet het met niemendalletjes

Goede visuele humor is voor mijn part stukken beter dan de dikwijls wrange, kwetsende vuilbekkerij die onze Vlaamse “stand-up-comedians” zich permitteren.
Geniet op zondag maar eventjes van hoe de excentrieke Avner, de zwaarte- en andere krachten trotseert.

Hier zijn geen woorden nodig

zaterdag 6 november 2010

Is dit slim energie sparen? We zullen zien…

Mia ging vorige week luisteren naar een uiteenzetting over energie besparen zonder aan comfort in te boeten.
Ze kwam me enthousiast vertellen dat ze nu het middel kende om ettelijke eurootjes minder uit te geven.
Al die “elektrische dingen van u die altijd maar in stand-by blijven staan, kosten ons jaarlijks veel geld” zei ze.
”Om nog maar te zwijgen over uw computer” voegde ze er smalend aan toe.

Ze heeft een punt natuurlijk. Zeker wat mijn PC betreft.
Dat ding gaat dagelijks rond 8u. ‘s morgens aan en dat draait de hele dag door tot na 24u ‘s nachts.
Niet dat ik er daarom 16 uur permanent vóór zit, maar mijn computer en mijn twee schermen blijven wel heel de tijd aan staan, ook als ze niet echt in gebruik zijn.
Economisch en ecologisch niet verantwoord nietwaar!

Ik ben dus op zoek gegaan naar een hulpmiddeltje om “mijn PC-gerelateerde ecologische voetafdruk” wat minder zwaar te maken en toch niet teveel aan PC-comfort in te boeten.
En ik denk dat ik een goede vondst gedaan heb: Smartpower

Smartpower is een uitgebreid configureerbaar en gratis programmaatje dat je toelaat om je PC uit te zetten maar ook weer aan te zetten op momenten die je zelf vastlegt.
Zo heb ik er (voorlopig) voor gekozen dat er dagelijks opgestart wordt om 8u., dat er ‘s middags een pauze (slaaptoestand) is tot 15u. en idem van 18u. tot 21u.
En dan gaat alles automatisch uit om 0.30u ‘s nachts.

Ik moet nog uittesten of dit de beste regeling is.
Maar alles is goed aanpasbaar.
Komt daarbij dat die regelingen niet absoluut zijn.
Als ik b.v. iets aan het downloaden ben of ik ben mijn harde schijf aan het defragmenteren, dan kan ik Smartpower zo instellen dat daar rekening mee gehouden wordt en dat de PC niet uitgeschakeld wordt.

Hieronder zie je een geanimeerde gif, die je al laat kennis maken met de instelmogelijkheden.

config
Misschien wil je Smartpower ook zelf wel eens uittesten.
Laat me dan eens weten wat je ervan vindt.
Ik kan nu in elk geval Mia met een geruster geweten onder ogen komen.
Als ik nu maar niet vergeet van het licht op de badkamer te doven en mijn laserprinter af te zetten…

vrijdag 5 november 2010

BRAVO! Misschien…

Plaats de 5 letters van BRAVO in de hokjes van onderstaand rooster, zodat elk van die 5 letters voorkomen in elke rij, elke kolom en in de twee diagonalen:
image
Zoals gewoonlijk: uw antwoord tegen zondagavond: herve.tavernier2@pandora.be
Maandagavond om 21.30u. krijgen de juiste antwoorden applaus.

donderdag 4 november 2010

Timescapes – een voorsmaakje

Vandaag presenteer ik jullie een schitterende time-lapse video gemaakt door één van de grootmeester van het vak: Tom Lowe.
Bij time-lapse video's worden de opnamen met een lagere snelheid gemaakt dan ze worden afgespeeld. Als je b.v. eenzelfde voorwerp om de minuut filmt of fotografeert en de montage nadien op gewone snelheid afspeelt krijg je een versnelde weergave van de opnamen.
Tom Lowe heeft hier opnamen gemonteerd van de sterrenhemel in het Amerikaanse Zuid-Westen.
Het filmpje dat je hier kan bekijken is een onderdeel van een grotere film die in opbouw is: Timescapes.
Ik hoop dat we dit werk ooit nog in onze zalen zullen te zien krijgen.
Geniet intussen van dit voorsmaakje.
Maar dit moet je bekijken in full-screen en HD (klik hiervoor op de icoontjes links van vimeo) en met het geluid op een behoorlijk volume, want ook de muziek is schitterend gekozen.

woensdag 3 november 2010

Mengen ja, maar ontmengen?

Ik had het de voorbije dagen hier een paar keer over bijzondere metalen.
Maar ook vloeistoffen kunnen zich buitengewoon gedragen.
Lang geleden (31 januari 2009) blogde ik al over niet-Newtoniaanse vloeistoffen.
Dat zijn vloeistoffen waarvan de stroperigheid afhangt van de krachten die je er op uitoefent. Yogurth is er zo één en latexverf ook: bij stilstand zijn het dikstroperige vloeistoffen, die minder en minder stroperig worden als je er in roert.

En over verven gesproken.
Je weet wel uit ervaring dat als je een pot gele verf bij een pot blauwe verf giet en goed roert, je een pot groene verf krijgt.
Je moet er niet aan denken om die groene verf weer te scheiden in gele en blauwe verf door b.v. in de andere richting te roeren. Dat is onmogelijk.
Maar niet te vlug!
Want met stroperige vloeistoffen kan je straffe toeren uithalen.
Als je in een laag stroperige kleurloze vloeistof (glycerine bijvoorbeeld) een druppel gekleurde en even stroperige vloeistof aanbrengt (gekleurde siroop bijvoorbeeld) en je mengt ze zeer voorzichtig zodat er geen turbulentie (geen wervelingen) optreedt, dan kan je de menging terug draaien!
Bekijk maar dit bijna ongelooflijk experiment:


De verklaring van dit merkwaardig gedrag is niet eenvoudig.
Ik ga hier de wiskundige stromingsleer niet uit de doeken doen en het fameuze Reynolds getal niet ter sprake brengen.
Maar ik ga proberen het gebeuren eenvoudig te verklaren.

Door het trage draaien van de binnenste pot, zorg je voor een laminaire stroming in de grootste stroperige vloeistofmassa (de glycerine).
Een laminaire stroming wil zeggen een stroming in laagjes.
Je kan dus die vloeistofmassa opgebouwd denken uit verschillende laagjes die  ten opzichte van elkaar bewegen als er aan de hendel gedraaid wordt. De laagjes schuiven als het ware over elkaar.

image

De laag dichtst bij het centrum beweegt snelst. De laag verst van het centrum beweegt traagst.
Elke laag sleurt zijn deel van de gekleurde stroperige vloeistof mee.
Bij het terugdraaien, schuift elke laag met zijn kleurstofdeel terug van waar het kwam.
Essentiële voorwaarde is dat er geen wervelingen ontstaan bij het draaien: de stroming mag niet turbulent worden. Ze moet laminair blijven.

Zo zie je maar dat vloeistoffen niet moeten onderdoen voor metalen.
En dat de natuur vol merkwaardigheden zit.

dinsdag 2 november 2010

Weg lepeltje

Een beetje in het verlengde van mijn berichtje over tinpest vorige week, wil ik jullie vandaag laten kennis maken met een ander merkwaardig metaal: gallium.

Bestand:Gallium crystals.jpg

Aan de ontdekking van gallium is een heel verhaal verbonden.
Eén van de hoofdrolspelers is niet van de minste in de chemie-historiek: Dmitri Mendeljev, de opsteller van de fameuze tabel met dezelfde naam.
De andere, een Franse chemicus met een naam om van achterover te vallen: Paul Emile François Lecoq de Boisbaudran.
Mendeljev was er in 1869 in geslaagd om alle tot dan toe bekende atoomsoorten (ook elementen genoemd) zodanig te ordenen in een tabelvorm, dat soorten met analoge eigenschappen netjes onder elkaar gerangschikt stonden.
En het sterke aan die rangschikking was dat Mendeljev eigenschappen van nog niet ontdekte atoomsoorten kon voorspellen op basis van hun plaats in de tabel.
In de gekleurde kadertjes in de tabel hieronder zie geen symbool van een atoomsoort, omdat die soort toen nog niet ontdekt was.
Maar Mendeljev kon uit vergelijking met de omgevende soorten o.a. voorspellen wat de atoommassa was van de ontbrekende soorten. Die getallen zie je wel genoteerd in de kadertjes.
Mendeljev gaf de ontbrekende elementen ook al een naam: eka-silicium (blauw kadertje), eka-borium (groen kadertje) en eka-aluminium (rood kadertje).
Eka komt van het Sanskriet en betekent “één”. Die één stond hier dus voor één plaats eronder in de tabel.

image

Om het ontbrekende element in het rode kadertje gaat het vandaag: gallium.
Gallium werd in 1875 door Lecoq de Boisbaudran ontdekt.
Toen Mendeljev de beschrijving van de eigenschappen van het nieuwe metaal las, zag hij onmiddellijk in dat het om “zijn” eka-aluminium moest gaan. En prompt eiste hij het recht van de ontdekking op, omdat hij de eigenschappen op voorhand had kunnen voorspellen.
In de wetenschappelijke tijdschriften van die tijd ontstond er een hele polemiek tussen Mendeljev en de Boisbaudran over het recht op de ontdekking van gallium.
Was de theoretische voorspelling belangrijker dan de concrete vondst?
De waarde van theorie versus experiment werd een discussiepunt in de wetenschappen en die discussie steekt ook in onze dagen soms nog opnieuw de kop op. Denk maar b.v. aan het theoretisch voorspelde Higgs-deeltje waar nu in Genève met de superkrachtige Large Hadron Collider (LHC) koortsachtig experimenteel naar gezocht wordt.
Het straffe van Mendeljev’s voorspellingen over gallium was wel dat hij zei dat Lecoq de Boisbaudran fouten gemaakt had in zijn metingen van de dichtheid en de atoommassa van het element. De waarden van de Fransman weken immers af van de waarden die Mendeljev berekend had. Toen de Boisbaudran zijn metingen herdeed moest hij inderdaad toegeven dat hij niet goed gemeten had en dat de theoretische waarden van Mendeljev klopten!
De wetenschappelijke wereld van toen (en nu) stond versteld van de kracht van Mendeljevs tabel. Het werd dan ook voor elke chemicus ter wereld een onmisbaar instrument.
Het gallium van Lecoq de Boisbaudran, het eka-aluminium van Mendeljev dus, was in elk geval een bijzonder metaal.
Zilverwit-glanzend, maar vooral een metaal met een uitzonderlijk laag smeltpunt:
29°C.
Dat wil dus zeggen dat het een beetje boven kamertemperatuur vloeibaar wordt!
Een goudmijntje voor goochelaars zoiets.
Sommigen zullen zich nog wel herinneren hoe Uri Geller, de Israëlische mentalist en goochelaar, in de jaren 80 op TV koffielepeltjes kon plooien door er met zijn (warme!) vingers over te wrijven.
Maar wie gallium kent, heeft daar geen moeite mee. Je kan zo’n lepeltje zelfs helemaal laten verdwijnen in een glas warme thee!
Kijk maar. En jullie weten nu ook waarom.

Hocus pocus sim salabim…

maandag 1 november 2010

Schrappen–oplossing


6.987.167.243.805.431

De acht hoogste cijfers in dit getal zijn: 9, 8, 8, 7, 7, 6, 6, 5.
Als je die zou schrappen zou je 12.430.431 krijgen.
Maar dat is niet het goede antwoord.
Het goede antwoord vind je door steeds als volgend cijfer het kleinste te kiezen.
Je zou dus een 0 als eerste cijfer willen, maar daar moet je elf cijfers voor schrappen en dat is meer dan toegelaten is.
Daarom kiezen we een 1 als eerste cijfer.
Daarvoor moeten we 6987 schrappen. Dat zijn er al 4. 
Als tweede cijfer zouden we wel weer een 1 willen, maar die staat er niet meer. 
Een 2 kan wel nog door 67 te schrappen.
Er zijn al 6 van de acht cijfers geschrapt.
Er is ook geen tweede 2 meer.
Een 3 als derde cijfer kan door de 4 te schrappen. Da’s nummer zeven
Er mag nu nog één cijfer weg.
Dat wordt de 8.
Het kleinst mogelijk getal is dus:12.305.431.

En 6.987.167.243.805.431 is zes biljard negenhonderdzevenentachtig biljoen honderdzevenenzestig miljard tweehonderddrieënveertig miljoen achthonderdenvijfduizend vierhonderdeenendertig.
Informatie over grote getallen vind je op Nomenclatuur van getallen.
En hoe je die lange namen correct neerschrijft kan je leren op Taaltelefoon.

Maak krom wat recht is

Neen het zijn niet de katholieke heiligen die je geest benevelen op deze Allerheiligen, noch de heidense spoken van Halloween die je verstandelijk vermogens aantasten.
Het zijn je lieve hersentjes zelf die je in de luren leggen als je naar onderstaand beeld kijkt: er komt geen enkel gebogen of schuin lijntje in voor. Leg er maar eens een lat langs als je me niet gelooft.
En als je 3D ziet heb je niet teveel gedronken: het is deze maandagillusie die je ook dan in het ootje neemt.

image

Nog een uitdaging voor een sombere 1 november: tel de vierkantjes eens in dit figuurtje…