Moord, brand, overspel, moeilijke homo- en heterorelaties, allochtonen met integratieperikelen, drugs, … je kan geen “modern” maatschappelijk probleem bedenken of het wordt in deze eindeloze soap (al 17 jaar aan de gang) opgevoerd.
Op den duur van het goede teveel.
En alhoewel we ons al dikwijls voorgenomen hebben om af te haken, kijken Mia en ik toch nog dagelijks.
Het magere aanbod elders op dat primetime-uur heeft daar zeker mee te maken, maar toch ook onze nieuwsgierigheid naar hoe het verder allemaal zal aflopen.
Al wie ons daarin volgt weet dat Femke De Grote (vroeger Femke Fierens) op dit ogenblik met een codeïneverslaving kampt.
Na haar op de klippen gelopen relatie met notaris Peter Vlerick, probeert ze haar zorgen te verdringen door overmatig gebruik van pillen en hoestdrankjes die codeïne bevatten.
Een verslavingsprobleem in Thuis dus.
En codeïne is in veel huisapotheken niet ver weg: meestal is daar wel Dafalgan aanwezig en dikwijls in de versie met codeïne.
Dat codeïne verslavend kan werken heeft alles te maken met de sterke verwantschap tussen codeïne, morfine en heroïne. Al deze stoffen behoren tot de zogenaamde plantaardige alkaloïden.
Van morfine en heroïne is de verslavende werking al lang bekend.
Morfine en codeïne zijn terug te vinden in het melkachtig sap van de papaver dat je op de foto hieronder op de “slaapbol” ziet parelen.
Morfine werd in 1803 voor het eerst uit papaver geëxtraheerd door de Duitse apotheker Friedrich Sertürner.
De Franse scheikundige Pierre Jean Robiquet vond in 1832 codeïne in papaversap.
Codeïne is veel minder pijnstillend dan morfine, maar ook verslavend.
Heroïne werd in 1874 door de Engelse scheikundige Charels Wright gesynthetiseerd uit morfine. En raar genoeg deed Wright dit om een minder verslavend alkaloïde te bekomen dan morfine. Maar het tegendeel was waar…
Ook thebaine werd in kleine hoeveelheden in papavermelk gevonden. Maar in tegenstelling tot de andere papaveralkaloïden heeft thebaïne geen pijnstillende en geen verdovende werking. Integendeel het werkt stimulerend en het veroorzaakt hevige krampen.
Het merkwaardige bij al deze alkaloïden is dat ze een zeer sterk gelijkende chemische structuur hebben en dat de kleine onderlinge variaties toch zulke sterke veranderingen in de werking kunnen veroorzaken. In de structuren hieronder zie je inderdaad telkens hetzelfde basisskelet, met alleen in de zogenaamde zijketens kleine verschillen (rood onderlijnd). Kleine verschillen met soms grote gevolgen dus:
Ik hoop dat Femke uit Thuis dit blogberichtje ook eens leest en haar conclusies trekt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten